Το καλοκαίρι είναι για πολλούς συνώνυμο της ανεμελιάς, της χαλάρωσης και των διακοπών. Η εικόνα του ήλιου, της θάλασσας και των ηλιόλουστων εξορμήσεων έχει εντυπωθεί ως υπόσχεση ανανέωσης και ευτυχίας. Όμως η πραγματικότητα δεν είναι πάντα τόσο απλή. Για πολλούς ανθρώπους, το καλοκαίρι μπορεί να συνοδεύεται από άγχος, πίεση ή και συναισθηματική δυσφορία. Τι κρύβεται πίσω από αυτό το φαινόμενο;
Η καθημερινή ρουτίνα μπορεί να είναι πιεστική, αλλά ταυτόχρονα είναι αυτή που προσφέρει σταθερότητα. Το καλοκαίρι, αυτή η ρουτίνα συχνά διαταράσσεται: μειώνεται η εργασία ή αλλάζει το πρόγραμμά της, τα σχολεία κλείνουν, οι συνήθειες μεταβάλλονται. Αν και αυτό θεωρητικά προσφέρει ανακούφιση, στην πράξη μπορεί να δημιουργήσει ένα κενό που φέρνει ανασφάλεια.
Μερικοί άνθρωποι νιώθουν «χαμένοι» χωρίς το πρόγραμμα που δομεί την καθημερινότητά τους, ειδικά αν έχουν προϋπάρχον άγχος ή καταθλιπτική διάθεση. Η έλλειψη δομής μπορεί να εντείνει αισθήματα αδράνειας ή ακόμα και ενοχών για το «τίποτα» που δεν κάνουν.
Ταυτόχρονα, η σύγκριση με τη ζωή των άλλων μέσω των social media μπορεί να εντείνει το άγχος. Η διαφορά ανάμεσα στην προσδοκία (ειδυλλιακές διακοπές) και στην πραγματικότητα (κούραση, καυσαέριο, έλλειψη χρόνου ή χρημάτων) δημιουργεί συναισθηματική πίεση.
Και για εκείνους που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να φύγουν για διακοπές, η κοινωνική αφήγηση του «καλοκαιριού της ζωής σου» κάνει τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα. Το καλοκαίρι δεν είναι ίδιο για όλους —και αυτό είναι απολύτως εντάξει. Για κάποιους είναι περίοδος ευχαρίστησης και επαναφόρτισης· για άλλους, εποχή δυσφορίας και εσωτερικής έντασης. Η ψυχική υγεία δεν γνωρίζει εποχές και δεν παίρνει διακοπές. Αλλά ίσως αυτό το καλοκαίρι, μπορούμε να της δώσουμε λίγο παραπάνω χώρο.
Η καθημερινή ρουτίνα μπορεί να είναι πιεστική, αλλά ταυτόχρονα είναι αυτή που προσφέρει σταθερότητα. Το καλοκαίρι, αυτή η ρουτίνα συχνά διαταράσσεται: μειώνεται η εργασία ή αλλάζει το πρόγραμμά της, τα σχολεία κλείνουν, οι συνήθειες μεταβάλλονται. Αν και αυτό θεωρητικά προσφέρει ανακούφιση, στην πράξη μπορεί να δημιουργήσει ένα κενό που φέρνει ανασφάλεια.
Μερικοί άνθρωποι νιώθουν «χαμένοι» χωρίς το πρόγραμμα που δομεί την καθημερινότητά τους, ειδικά αν έχουν προϋπάρχον άγχος ή καταθλιπτική διάθεση. Η έλλειψη δομής μπορεί να εντείνει αισθήματα αδράνειας ή ακόμα και ενοχών για το «τίποτα» που δεν κάνουν.
Ταυτόχρονα, η σύγκριση με τη ζωή των άλλων μέσω των social media μπορεί να εντείνει το άγχος. Η διαφορά ανάμεσα στην προσδοκία (ειδυλλιακές διακοπές) και στην πραγματικότητα (κούραση, καυσαέριο, έλλειψη χρόνου ή χρημάτων) δημιουργεί συναισθηματική πίεση.
Και για εκείνους που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να φύγουν για διακοπές, η κοινωνική αφήγηση του «καλοκαιριού της ζωής σου» κάνει τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα. Το καλοκαίρι δεν είναι ίδιο για όλους —και αυτό είναι απολύτως εντάξει. Για κάποιους είναι περίοδος ευχαρίστησης και επαναφόρτισης· για άλλους, εποχή δυσφορίας και εσωτερικής έντασης. Η ψυχική υγεία δεν γνωρίζει εποχές και δεν παίρνει διακοπές. Αλλά ίσως αυτό το καλοκαίρι, μπορούμε να της δώσουμε λίγο παραπάνω χώρο.